Even helemaal bij het begin beginnen want hoe ben ik hier terecht gekomen? Eerst even wat achtergrond informatie over mij. Mijn naam is Deirdre, ik ben 34 jaar oud en een alleenstaande moeder van 2 kinderen. In het dagelijkse leven werk ik fulltime als ondernemer en houd ik mijzelf bezig met allerlei verschillende dingen.
Maagverkleining
Op 4 december 2018 heb ik een maagverkleining gehad en hiermee ben ik 50kg afgevallen in een jaar tijd en ben ik alweer ruim anderhalf jaar op stabiel gewicht. In december 2020 zou ik een afspraak hebben bij een plastische chirurg over de mogelijkheden voor borsten/buik/benen. Deze afspraak werd afgezegd omdat ik er achter kwam dat er BRCA-gen mutatie in mijn familie is en ik in afwachting was van de uitslag van mijn bloedonderzoek.
BRCA2
In oktober van 2020 zijn we er achter gekomen dat er in onze familie het BRCA2-gen mutatie zat en dat we als familie de keuze hadden om ons te laten testen. Normaal gesproken zou mijn vader als eerste getest worden en daarna ik, maar door omstandigheden en omdat ik enig kind ben werd ik als eerste getest.
In november nam ik contact op met de afdeling Klinische Genetica om mezelf aan te melden voor het onderzoek. Een hoop formulieren en belletjes verder kreeg ik een telefonisch consult met een hele hoop informatie over BRCA2 en de vraag of ik mezelf echt wil laten testen. Er hangen namelijk een hoop nadelen aan het laten onderzoeken of ik drager ben of niet. Fysiek is het geen spannende test, 1x bloedprikken en ze kunnen uitzoeken of je drager bent of niet. Maar psychisch kan het een zware beslissing zijn en het heeft gevolgen voor je verzekeringen (klik hier voor de uitleg). Ik wilde heel graag weten of ik een gendrager ben of niet.
In december kwam de verlossende brief met de uitslag. Ik ben positief getest op het BRCA2-gen mutatie. Mijn verhaal begint hier…
Leven met BRCA2
Deze website heb ik opgezet voornamelijk voor mezelf. Ik merkte dat ik het jammer vond dat ik niet alles terug kon lezen van mijn maagverkleining avontuur. Daar heb ik veel te weinig vastgelegd, ik zat toen ook nog in een van de moeilijkste periodes in m’n leven. Omdat ik toen teveel aan mijn hoofd had ben ik veel details vergeten. Dat wil ik niet nog een keer laten gebeuren. Daarbij is het BRCA2-traject voor mijn gevoel nu al veel heftiger dan een maagverkleining.
Daarnaast is er een hoop informatie te vinden op het internet over BRCA (1+2 gen) maar weinig echte verhalen van mensen die bezig zijn met het traject of het traject al hebben doorlopen. Wat ik tot nu toe erover kan vinden is niet mijn stijl vandaar dat ik mijn traject met jullie ga delen. Zo kunnen familie en vrienden ook meelezen wat ik allemaal mee maak. Ik hoef mijn verhaal niet honderd keer te vertellen en zo vergeet ik ook niks te vertellen 😉
Geef een antwoord